Θύρα εξόδου SPDIF

Το S/PDIF είναι το Sony/Philips Digital Interconnect Format, μερικές φορές αποκωδικοποιείται ως Sony Philips Digital Interface (το ίδιο ακρωνύμιο). Αυτή η μορφή αναπτύχθηκε από τη Sony και τη Phillips. Αυτή η μορφή μπορεί να μεταδοθεί μέσω οπτικού ή ομοαξονικού καλωδίου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα πρωτόκολλο μετάδοσης δεδομένων. Δηλαδή, είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι αυτό το πρότυπο δεν έχει καμία σχέση με τον τύπο του καλωδίου, είναι το πρότυπο για την κωδικοποίηση και τη μετέπειτα μεταφορά δεδομένων.

Τι σημαίνει SPDIF στην τηλεόραση;

Το SPDIF είναι μια μορφή μεταφοράς δεδομένων που χρησιμοποιείται για τη σύνδεση διαφόρων εξαρτημάτων συστημάτων οικιακού κινηματογράφου και ψυχαγωγίας με συστήματα ήχου.

Βασίζεται στο πρότυπο AES3 και μεταδίδει δύο κανάλια ασυμπίεστου PCM ή συμπιεσμένου ήχου surround 5.1/7.1 (όπως για παράδειγμα ο κωδικοποιητής ήχου DTS).

Ωστόσο, αυτό το πρότυπο δεν υποστηρίζει μορφές ήχου surround χωρίς απώλειες, καθώς απαιτούν υψηλότερο εύρος ζώνης.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των ψηφιακών εξόδων ήχου SPDIF και Optical SPDIF;

Υπάρχουν δύο πρότυπα SPDIF ανά τύπο συνδέσμου: χάλκινο και οπτικό. Αυτά τα δύο πρότυπα είναι τα ίδια όσον αφορά τον τύπο κωδικοποίησης. Η διαφορά είναι ότι το Digital Audio Out SPDIF χρησιμοποιεί χάλκινο καλώδιο για τη μετάδοση δεδομένων (ήχου, για παράδειγμα), ενώ το Optical SPDIF χρησιμοποιεί οπτική ίνα για τη μετάδοση ήχου.

Όπως είπα, αυτές οι έξοδοι αναπτύχθηκαν από κοινού από τη Sony και τη Philips για χρήση σε τηλεοράσεις και άλλες συσκευές ήχου. Και χρησιμοποιούνται κυρίως για τη μετάδοση ήχου, για παράδειγμα, από μια τηλεόραση σε ένα εξωτερικό ενεργό ηχείο (όπως ένα soundbar).

Αρχικά, το SPDIF υποστήριζε μετάδοση ήχου σε στερεοφωνική μορφή, χωρίς συμπίεση. Μετά από περαιτέρω βελτίωση, το SPDIF υποστηρίζει την έξοδο ήχου σε μορφές 5.1, 7.1 και συμπιεσμένες μορφές.

Η σύντομη ιστορία της εξόδου SPDIF

Αρχικά, αυτή η μορφή μεταφοράς εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1990, στην αρχή της εποχής του ψηφιακού ήχου, όταν ο ήχος άρχισε να εγγράφεται ψηφιακά σε CD.

Τότε προέκυψε η ανάγκη να μεταδοθεί ο ήχος ψηφιακά σε μια μπάρα ήχου ή ένα ηχείο χωρίς πρόσθετες μετατροπές. Τότε ήταν που αναπτύχθηκε το SPDIF, το οποίο σχεδιάστηκε για τη μετάδοση ήχου από τη συσκευή αναπαραγωγής DVD σε ηχεία, στερεοφωνικά συστήματα και ηχομπάρες.

Το SPDIF έκανε πλήρως τη δουλειά, οπότε με την πάροδο του χρόνου έγινε πολύ συνηθισμένο στη βιομηχανία. Το SPDIF χρησιμοποιείται στις τηλεοράσεις, με τη μορφή οπτικής εξόδου. Αργότερα εισήχθησαν παρόμοιες επιλογές μετάδοσης ήχου, όπως το HDMI ARC.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ SPDIF και Optical;

Εκτός από το SPDIF, υπάρχει μια άλλη μορφή μετάδοσης ήχου που χρησιμοποιείται ενεργά – το Toslink (επίσης γνωστό ως οπτικό). Πρόκειται για μια μορφή για τη μετάδοση σημάτων με χρήση οπτικών ινών.

Για να αναλύσουμε εν συντομία τον τρόπο λειτουργίας από τεχνική άποψη, τα καλώδια οπτικών ινών μεταδίδουν πληροφορίες με τη μορφή φωτός, το οποίο περνά μέσα από μια οπτική ίνα.

Όταν λέμε “Optical”, εννοούμε τη μορφή ADAT, η οποία είναι κάτι σαν ανταγωνιστής του SPDIF. Ωστόσο, ένα τέτοιο σήμα πρέπει να μετατραπεί για να καταπολεμηθούν οι παρεμβολές. Υπάρχουν όμως και πλεονεκτήματα. Σε αντίθεση με τη μετάδοση δεδομένων μέσω χάλκινων καλωδίων, το φως δεν υποφέρει από εξασθένηση ή σύνθετη αντίσταση, οπότε το σήμα μπορεί να μεταδοθεί σε οποιαδήποτε απόσταση.

Το οπτικό σήμα αποστέλλεται συνήθως μέσω καλωδίου οπτικών ινών, ενώ το SPDIF χρησιμοποιείται συνήθως με ομοαξονικό καλώδιο με σύνδεσμο RCA. Ωστόσο, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί οπτικό SPDIF μέσω οπτικού καλωδίου.

Τι είναι η ψηφιακή έξοδος ήχου SPDIF;

Η έξοδος ψηφιακού ήχου έχει τη μορφή του γνωστού βύσματος από τις ημέρες της αναλογικής τηλεόρασης, η σωστή ονομασία είναι RCA. Οι συσκευές συνδέονται μεταξύ τους με ομοαξονικό καλώδιο, ο ήχος μεταδίδεται ψηφιακά με τη χρήση ειδικών πρωτοκόλλων. Το κατά προσέγγιση μέγιστο μήκος καλωδίου μεταξύ των συσκευών είναι 10 μέτρα (32 πόδια). Όμως το μέγιστο μήκος καλωδίου εξαρτάται από την ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται και την κατασκευή του καλωδίου.

Τι είναι το οπτικό SPDIF;

Το οπτικό SPDIF (Sony/Philips Digital Interface Format) είναι το πρότυπο για τη μετάδοση σημάτων μέσω του οπτικού καλωδίου. Ο ήχος μεταδίδεται χρησιμοποιώντας ένα λέιζερ μέσω ενός οπτικού καλωδίου μεταξύ των συσκευών. Η ισχύς του μεταδιδόμενου οπτικού σήματος είναι αρκετή για τη μετάδοση του σήματος σε απόσταση μεταξύ των συσκευών περίπου 10 μέτρων. Στην περίπτωση του οπτικού καλωδίου, ο σύνδεσμος στη συσκευή ονομάζεται Toslink.

Optical SPDIF vs Digital Audio Out SPDIF

Αυτές οι έξοδοι είναι ίδιες όσον αφορά την ποιότητα του μεταδιδόμενου σήματος. Ωστόσο, στην περίπτωση του Optical SPDIF, χρησιμοποιείται ένα οπτικό σήμα ως μετάδοση σήματος, ενώ στη δεύτερη περίπτωση χρησιμοποιείται ένα φυσικό σήμα.

Και στις δύο περιπτώσεις, το ηχητικό σήμα μεταδίδεται ψηφιακά και δεν υπόκειται σε παραμόρφωση ή εξασθένηση. Σε αντίθεση με το αναλογικό σήμα, το οποίο είναι επιρρεπές στην παραμόρφωση και εξασθενεί ανομοιόμορφα στις διάφορες συχνότητες: όσο υψηλότερη είναι η συχνότητα τόσο περισσότερο εξασθενεί το σήμα. Και οι δύο μορφές SPDIF χρησιμοποιούνται αρκετά ευρέως, οι οπτικές στις τηλεοράσεις, οι φυσικές διεπαφές είναι πιο συνηθισμένες στους υπολογιστές.

Άλλες θύρες για ψηφιακή μετάδοση ήχου

Παρόμοιες συνδέσεις για τη μετάδοση ψηφιακού ήχου δεν είναι πολυάριθμες, ένα από τα κύρια καθήκοντα αυτών των πρωτοκόλλων είναι η μετάδοση πολυκάναλου ψηφιακού ήχου DTS ή Dolby από μια συσκευή σε μια άλλη.

Παρόμοιες λειτουργίες εκτελούνται από τη θύρα HDMI και μια παραλλαγή του HDMI ARC, τη θύρα Display Port. Αλλά αυτά είναι πρωτόκολλα που συνδυάζουν τη μετάδοση βίντεο και ήχου, ενώ το SPDIF είναι καθαρά μορφή μετάδοσης ήχου.