Οι υποτίτλοι παίζουν έναν κρίσιμο ρόλο στην ενίσχυση της εμπειρίας θέασης, κάνοντάς την πιο προσβάσιμη και κατανοητή. Είναι ιδιαίτερα πολύτιμοι για τα άτομα με προβλήματα ακοής, επιτρέποντάς τους να απολαμβάνουν πλήρως ταινίες και εκπομπές. Οι υπότιτλοι επιτρέπουν επίσης στους θεατές να παρακολουθούν ταινίες σε ξένες γλώσσες χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν την ντουμπλαρισμένη έκδοση, προσφέροντας την ευκολία να απολαμβάνουν τις νέες κυκλοφορίες μόλις κυκλοφορήσουν στην οθόνη.
Στα αγγλικά, οι υπότιτλοι αναφέρονται συχνά είτε ως subtitles είτε ως closed captioning. Ο όρος closed captioning συνήθως συνοδεύεται από το εικονίδιο CC δίπλα στη γλώσσα υποστήριξης, κάτι που είναι πιο κοινό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντίθετα, ο πιο απλός όρος subtitles χρησιμοποιείται πιο ευρέως στην Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ κλειστών υποτίτλων και κανονικών υποτίτλων, αλλά υπάρχει μια κοινή παρανόηση στο διαδίκτυο ότι οι κλειστοί υπότιτλοι είναι πιο ακριβείς, αν και αυτό δεν είναι αλήθεια.
Ιστορία του όρου “closed captioning”
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη χρονολογία, ας δούμε την ιστορία των υποτίτλων. Στην εποχή της αναλογικής τηλεόρασης, οι υπότιτλοι εμφανίζονταν απευθείας πάνω στο βίντεο, δημιουργώντας ένα μοναδικό, αδιάσπαστο πλαίσιο. Αυτή η μέθοδος όμως ήταν περιορισμένη, οπότε τη δεκαετία του ’80 ξεκίνησαν οι προσπάθειες για βελτίωση της εμφάνισης των υποτίτλων. Δημιουργήθηκε ένα νέο σύστημα που μετέδιδε τους υπότιτλους σε έναν ξεχωριστό κανάλι, επιτρέποντας στην τηλεόραση να συνδυάσει δύο κανάλια σε ένα. Αυτό επέτρεψε στους χρήστες να ενεργοποιούν και να απενεργοποιούν τους υπότιτλους κατά βούληση. Ωστόσο, λόγω της πολυπλοκότητας της εφαρμογής, αυτό το σύστημα δεν έγινε ευρέως διαδεδομένο.
Με την άφιξη των ψηφιακών μορφών βίντεο, προέκυψε μια πιο προηγμένη λύση. Οι κωδικοποιητές άρχισαν να υποστηρίζουν τους υπότιτλους απευθείας μέσα στην ροή του βίντεο. Αυτό σήμαινε ότι οι υπότιτλοι περιλαμβάνονταν στο αρχείο βίντεο και για να εμφανιστούν, αρκούσε να τους ενεργοποιήσεις μέσω των ρυθμίσεων στην τηλεόραση ή στη συσκευή αναπαραγωγής βίντεο. Επιπλέον, οι ψηφιακοί υπότιτλοι επέτρεψαν πολλές γλωσσικές επιλογές, όπως αγγλικά και ισπανικά, δίνοντας στους θεατές την ελευθερία να επιλέξουν την προτιμώμενη γλώσσα τους.
Επειδή αυτοί οι υπότιτλοι έπρεπε να ενεργοποιηθούν χειροκίνητα, γεννήθηκε ο όρος closed captioning. Σημαίνει ότι οι υπότιτλοι είναι παρόντες αλλά κρυμμένοι μέσα στην ψηφιακή ροή μέχρι να αποφασίσει ο θεατής να τους ενεργοποιήσει. Ο όρος αυτός έγινε δημοφιλής στις Ηνωμένες Πολιτείες ως αργκό για υπότιτλους που ελέγχονται από τον χρήστη.
Σύγχρονη χρήση των υποτίτλων
Αν και δεν υπάρχει πλέον τεχνική διαφορά μεταξύ κλειστών υποτίτλων και κανονικών υποτίτλων, η ψηφιακή εποχή έχει αλλάξει σημαντικά τον τρόπο χρήσης των υποτίτλων. Σήμερα, είναι κοινό για ταινίες που γυρίζονται στα αγγλικά να προσφέρουν πολλές διαδρομές υποτίτλων σε διάφορες γλώσσες, επιτρέποντας στους θεατές να επιλέξουν εύκολα τη γλώσσα της προτίμησής τους.
Αυτόματοι υπότιτλοι είναι μια νέα εξέλιξη που διαφέρει από τους παραδοσιακά δημιουργημένους υπότιτλους από στούντιο. Αυτοί δημιουργούνται από διακομιστές που χρησιμοποιούν λογισμικό για να αναλύσουν την ηχητική γραμμή της ταινίας και να δημιουργήσουν αυτόματα υπότιτλους σε πραγματικό χρόνο. Δεδομένου ότι αυτοί οι υπότιτλοι εμφανίζονται μόνο κατόπιν αιτήματος, ανήκουν επίσης στην κατηγορία closed captioning. Ένα σημαντικό μειονέκτημα των αυτόματων υποτίτλων είναι οι πιθανές λάθη λόγω των περιορισμών της αναγνώρισης ομιλίας. Για να βοηθήσουν τους θεατές να τους αναγνωρίσουν, αυτοί οι υπότιτλοι συχνά αναγράφονται ως αυτόματα δημιουργημένοι.
